บทที่ 5

พอเธียพูดแบบนั้น มิสซี่ยิ่งโมโหหนักกว่าเดิมแล้วตวาดลั่น “ไร้สาระ! ฉันเป็นผู้ใหญ่กว่านะ! หล่อนไม่แม้แต่จะลงมาทักทายฉันเลยรึไง? คิดว่าตัวเองเป็นใครกัน? ก็แค่ตัวน่าอับอาย!”

แพทริเซียกับชาร์ลส์จดทะเบียนสมรสกันอย่างเป็นทางการมาเกือบเดือนแล้ว

วันที่แพทริเซียย้ายเข้ามาในคฤหาสน์แอนเดอร์สัน มิสซี่อยู่ต่างประเทศเพื่อไปเยี่ยมลูกสาวที่เรียนอยู่ที่นั่นและถือโอกาสพักร้อนไปในตัว

เธอได้รับโทรศัพท์จากเธีย แจ้งว่าชาร์ลส์มีลูกนอกสมรสและวิลเลียมก็ยืนกรานให้ชาร์ลส์แต่งงานกับผู้หญิงคนนั้น

มิสซี่โกรธจัดจนรีบจองตั๋วเครื่องบินเที่ยวถัดไปกลับบ้านทันที เธออยากจะไปคาดคั้นสามีว่าเขายอมเห็นด้วยกับเรื่องไร้สาระของวิลเลียมได้อย่างไร!

แต่ยังไม่ทันจะได้ถามไถ่ ทันทีที่กลับมาถึงเธอก็โดนวิลเลียมดุด่าว่ากล่าว ซึ่งยิ่งโหมกระพือความโกรธของเธอให้ลุกโชน

เธอมีลูกทั้งหมดสามคน ชาร์ลส์ ลูกชายคนโตของเธอโดดเด่นที่สุด

ส่วนอีกสองคน ลูกชายคนรองนั้นไม่ได้เรื่อง ทำอะไรไม่เป็นโล้เป็นพาย ส่วนลูกสาวก็กำลังเรียนอยู่ต่างประเทศ

เธอคาดหวังในตัวชาร์ลส์ไว้สูงมาตั้งแต่เขายังเด็ก และเขาก็ไม่เคยทำให้เธอผิดหวัง เขาเรียนรู้เรื่องธุรกิจจากวิลเลียมและทำได้ดีเยี่ยมทั้งในเรื่องธุรกิจและเรื่องส่วนตัว

แต่ตอนนี้ ลูกชายที่แสนโดดเด่นของเธอกลับถูกผู้หญิงหัวนอนปลายเท้าไม่รู้หลอกลวง! แล้วเธอจะยอมรับได้อย่างไร?

เธอเคยเจอแพทริเซียแวบหนึ่งในงานเลี้ยงอาหารค่ำและไม่ได้พูดคุยอะไรกันมากนัก แต่ช่วงนี้เธอก็ได้เห็นวิดีโอเกี่ยวกับแพทริเซียมาเยอะพอสมควร

ไม่ว่าแพทริเซียจะได้รับคำชื่นชมมากแค่ไหน มิสซี่ก็ไม่ชอบเธออยู่ดี! ภรรยาของชาร์ลส์ควรจะเป็นสาวสังคมชั้นสูงหรือทายาทตระกูลดังสิ!

เมื่อเห็นความโกรธของมิสซี่ เธียก็หวังว่าเธอจะโกรธยิ่งขึ้นไปอีก อยากให้มีเรื่องราวดราม่าใหญ่โต

“ผู้หญิงคนนั้นคิดว่าตัวเองวิเศษวิโสนักล่ะมั้งคะ” เธียพลางนวดไหล่ให้มิสซี่ พยายามทำให้เธอใจเย็นลง “เอลลี่ เธอมั่นใจนะว่าจะไม่เรียกหล่อนลงมา? บ้านนี้ไม่ได้ปกครองโดยผู้หญิงหัวนอนปลายเท้าไม่รู้นะ”

มิสซี่รู้สึกดีขึ้นเมื่อได้ยินคำพูดของเธีย เธอเหลือบมองเอลลี่ด้วยน้ำเสียงออกคำสั่ง “เอลลี่ เธอยืนทำอะไรอยู่ตรงนี้? ไปสิ!”

ขาของเอลลี่อ่อนแรง เธอทำงานให้ตระกูลแอนเดอร์สันมาหลายปีและรู้ดีว่าใครเป็นใหญ่

แต่เธอจะล่วงเกินผู้หญิงสองคนนี้ก็ไม่ได้ หรือจะล่วงเกินคุณแพทริเซียที่อยู่ชั้นบนก็ไม่ได้เช่นกัน

แม้ว่าคุณแพทริเซียจะมาอยู่ที่นี่ได้ไม่นานและคุณชาร์ลส์ดูเหมือนจะไม่แยแสเธอ แต่การที่เขาจัดการเรื่องอาหารการกินและรายละเอียดชีวิตประจำวันทั้งหมดให้เธอก็บ่งบอกว่าเขายังใส่ใจคุณแพทริเซียอยู่ไม่ใช่หรือ?

เอลลี่ตกอยู่ในสถานการณ์ลำบากใจ ไม่แน่ใจว่าควรทำตามคำสั่งของมิสซี่ดีหรือไม่

เมื่อเห็นว่าเอลลี่ยังไม่ขยับ มิสซี่ก็คว้าถ้วยตรงหน้ามาขว้างลงบนพื้น

“นี่เธอกำลังจะบอกว่าฉันสั่งเธอไม่ได้งั้นเหรอ?”

ถ้วยแตกกระจาย ชิ้นส่วนกระจัดกระจายไปทั่ว

เอมิลี่ซึ่งกำลังวาดรูปเล่นอยู่บนพื้นก็ร้องไห้จ้าด้วยความตกใจสุดขีด

“หยุดร้องนะ!” มิสซี่กำลังโกรธอยู่แล้วจึงรู้สึกว่าทุกคนน่ารำคาญไปหมด โดยเฉพาะหลานสาวคนนี้ที่เธอไม่เคยพบหน้ามาก่อน

“เหมือนแม่แกไม่มีผิด น่ารำคาญ! เข้ามาก็ไม่ทักทายใคร เป็นใบ้รึไง?”

ชาร์ลส์เพิ่งกลับบ้านมาเพื่อเอาของและเห็นเหตุการณ์นี้เข้าพอดี เขาจึงรีบเดินเข้าไปอุ้มเอมิลี่ขึ้นมา แล้วจ้องมองมิสซี่กับเธียอย่างเย็นชา ดวงตาเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว

“เกิดอะไรขึ้น?”

มิสซี่ตกใจที่ชาร์ลส์กลับมากะทันหันจนพูดอะไรไม่ออกไปชั่วขณะ เธอจึงส่งสายตาไปให้เธีย

“พี่ชาร์ลส์” เธียกลืนน้ำลายอย่างประหม่า

เธอหวาดกลัวชาร์ลส์และไม่เคยกล้าสบตาเขามาก่อน ยิ่งตอนนี้ถูกจับได้คาหนังคาเขา เธอก็ยิ่งตัวหดด้วยความผิด

“แม่กับฉันมาหาคุณแพทริเซียค่ะ เอลลี่บอกว่าคุณแพทริเซียไม่ยอมพบใคร คุณแม่มาถึงนี่แล้ว แต่เธอก็ไม่ยอมลงมา เรา...”

“ฉันเป็นแม่สามีของเธอนะ มาหาถึงที่ในฐานะแขก แต่เธอกลับไม่ยอมแม้แต่จะลงมาพบหน้าเนี่ยนะ” มิสซี่รู้สึกว่าตัวเองมีเหตุผลอันชอบธรรมหลังจากได้ฟังคำพูดของเอลลี่

“แล้วจำเป็นต้องสร้างเรื่องวุ่นวายขนาดนี้เพื่อจะพบเธอหรือครับ” ดวงตาของชาร์ลส์เย็นชาจนน่ากลัว

มิสซี่ถึงกับพูดไม่ออกและรีบหาข้อแก้ตัว “ฉันไม่ได้ตั้งใจ แต่เธอมาอยู่ที่นี่ตั้งนานแล้ว ไม่เคยไปพบฉันเลย ใครจะไปรู้ว่าเธอจงใจหลบหน้าฉันรึเปล่า”

ชาร์ลส์มองเธออย่างลึกซึ้งแต่ไม่ได้พูดอะไร

ทันใดนั้น มิสซี่ก็นึกถึงวิดีโอของไอรีนในงานเลี้ยงอาหารค่ำที่เธอเห็นในโลกออนไลน์ขึ้นมาได้ เธอมาที่นี่ก็เพราะคำขอร้องของเพื่อนสนิท อีดิธ เวสต์ แม่ของไอรีน เพื่อขอให้ชาร์ลส์ช่วยจัดการเรื่องนี้

“ชาร์ลส์ เรื่องของไอรีนกำลังเป็นประเด็นใหญ่ในอินเทอร์เน็ต ลูกต้องจัดการเรื่องนี้นะ มันส่งผลกระทบกับน้องมาก”

คนในโลกออนไลน์พากันด่าว่าไอรีนใจร้าย จนเธอไม่กล้าออกไปไหนแล้ว

มิสซี่นับว่าไอรีนเป็นเหมือนคนในครอบครัวมาตลอด ถ้าไม่ใช่เพราะชาร์ลส์แต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นอย่างกะทันหัน เธอก็คงคิดจะไปเยี่ยมครอบครัวแจ็คสันเพื่อพูดคุยเรื่องของพวกเขาสองคนแล้ว

ตอนนี้ เธอไม่ได้เป็นทองแผ่นเดียวกันกับพวกเขาแล้ว พอเห็นคนวิจารณ์ไอรีนก็รู้สึกเจ็บปวดใจ

“ชี้แจงเรื่องอะไรครับ”

“ไอรีนไม่ได้เป็นคนแบบนั้น” มิสซี่พูดอย่างร้อนรน “ใครจะไปรู้ว่ามีคนอยู่เบื้องหลัง คอยปองร้ายสร้างเรื่องรึเปล่า”

“วิดีโอนั่นเป็นของจริง ไม่มีอะไรต้องชี้แจง” ชาร์ลส์ตบหลังเอมิลี่เบาๆ แล้วมองไปที่เอลลี่ “แพทริเซียอยู่ไหน”

เอลลี่เหลือบมองขึ้นไปชั้นบน “คุณนายแพทริเซีย แอนเดอร์สันพักผ่อนอยู่ชั้นบนค่ะ ท่านสั่งไว้ว่าไม่ให้ใครรบกวน”

ชาร์ลส์ขมวดคิ้วและได้ยินเสียงเอมิลี่สูดจมูก “แด๊ดดี้... หม่ามี้ไม่สบายค่ะ”

“หืม”

“หม่ามี้... ทุกเดือนจะมีสองสามวันที่ท่านไม่สบายค่ะ”

เมื่อได้ยินคำพูดของเอมิลี่ สีหน้าของมิสซี่และเธียก็พลันอัปลักษณ์ นี่มันไม่ต่างอะไรกับการตบหน้าพวกเธอเลยไม่ใช่หรือ

ชาร์ลส์เหลือบมองพวกเธอ “แพทริเซียไม่สบาย อีกสองสามวันค่อยมาเจอกันใหม่ก็ได้ครับ”

สายตาของเขาจับจ้องไปที่เธีย เย็นเยียบลงเรื่อยๆ “แต่ผมไม่ต้องการให้ลูกสาวของผมต้องตกใจกลัวแบบนี้อีก”

“ไม่ค่ะ จะไม่มีครั้งหน้าอีกแล้ว” เธียรู้สึกหนังหัวชาภายใต้สายตาของเขา

มิสซี่ไม่อยากอยู่นานกว่านี้ เธอพูดกับชาร์ลส์อีกสองสามคำแล้วก็จูงมือเธียจากไป

ข้างนอก เธียอดไม่ได้ที่จะพูดเหน็บแนม

“คุณแม่คะ เมื่อกี้คุณชาร์ลส์ดูไม่ได้เย็นชากับคุณแพทริเซียเลยนะคะ ดูเหมือนความสัมพันธ์ของพวกเขาก็ดีนี่คะ”

เธียรู้สึกอิจฉา เธอมาจากตระกูลใหญ่โตแต่กลับไม่ได้รับความสำคัญจากสามี แล้วทำไมผู้หญิงที่หัวนอนปลายเท้าเป็นใครก็ไม่รู้ถึงได้รับมันไป

“ดีเหรอ” มิสซี่นึกถึงเหตุการณ์เมื่อครู่แล้วก็รู้สึกโกรธ แต่ก็ไม่อยากยอมรับท่าทีของชาร์ลส์ “เขาก็แค่เป็นห่วงที่ลูกตกใจกลัว จะไปมีความรู้สึกอะไรกับผู้หญิงคนนั้นได้มากมายกัน”

เธียเห็นด้วย

“ฉันก็คิดอย่างนั้นค่ะ คุณชาร์ลส์สนใจแค่ลูกของเขาอย่างเห็นได้ชัด”

ภายในห้อง เอลลี่ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น ไม่รู้จะทำอย่างไรดี

ชาร์ลส์ถาม “เธอกินยารึยัง”

“ยัง...ยังค่ะ คุณนายแค่บอกว่าจะขึ้นไปพักผ่อน”

ชาร์ลส์พยักหน้า “เดี๋ยวเอาน้ำผึ้งอุ่นๆ ขึ้นไปให้หน่อย”

“ค่ะ ได้ค่ะ” เอลลี่ตอบอย่างระมัดระวังแล้วถาม “คุณแอนเดอร์สันจะทานอาหารเย็นที่บ้านไหมคะ”

เอมิลี่ได้ยินจึงกระซิบกับชาร์ลส์ “แด๊ดดี้ ทานข้าวเย็นกับหนูนะคะ”

“ได้สิ”

ชาร์ลส์เล่นกับเอมิลี่อีกครู่หนึ่ง พอถึงเวลาอาหารเย็น เขาก็ให้คนรับใช้อีกคนพาเอมิลี่ไปทานข้าว

ส่วนตัวเองก็ถือน้ำผึ้งอุ่นๆ ขึ้นไปชั้นบนเพื่อดูอาการของแพทริเซีย